ਭੀੜ
ਚ ਕੱਲੇ ਬੈਠੇ ਹਾਂ ਅੱਜ ਖੋ ਗਏ ਬੋਲ ਜ਼ਬਾਨਾਂ ਦੇ।
ਸਾਂਝਾਂ
ਤੋਂ ਹਨ ਸੱਖਣੇ ਹੋ ਗਏ ਹਿਰਦੇ ਹੁਣ ਇਨਸਾਨਾਂ ਦੇ।
ਰਾਹ
ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਿਖਾਉਣਾ ਉਹ ਖ਼ੁਦ ਰਾਹ ਤੋਂ ਭਟਕੇ ਫਿਰਦੇ ਨੇ
ਤੀਰ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਤਾਂਹੀਓਂ ਪੈਂਦੇ ਉੱਤੇ ਨਹੀਂ ਨਿਸ਼ਾਨਾਂ ਦੇ।
ਨਵੀਂ
ਪਨੀਰੀ ਸਭ ਕਦਰਾਂ ਤੋਂ ਬਾਗੀ ਹੋਈ ਫਿਰਦੀ ਹੈ
ਗੱਲ
ਅਕਲ ਦੀ ਖਾਨੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵੜਦੀ ਨਹੀਂ ਜਵਾਨਾਂ ਦੇ।
ਨਫ਼ਰਤ, ਵੈਰ, ਦਵੈਸ਼, ਈਰਖਾ ਜੂਹਾਂ ਮੱਲੀ ਬੈਠੇ ਨੇ
ਬੈਠੇ
ਹਾਂ ਭੁੱਲ ਪਿਆਰ ਮੁਹੱਬਤ ਚੇਲੇ ਬਣ ਸ਼ੈਤਾਨਾਂ ਦੇ।
ਚੱਲੇ
ਸਾਂ ਅਸੀਂ ਬਣਨ ਦੇਵਤੇ ਉੱਚੇ ਉੱਠ ਇਨਸਾਨਾਂ ਤੋਂ
ਪਤਾ
ਨਹੀਂ ਕਿਸ ਮੋੜ ਤੇ ਆ ਕੇ ਰਾਹ ਪੈ ਗਏ ਹੈਵਾਨਾਂ ਦੇ।
ਗਿਰਗਟ
ਦੇ ਰੰਗ ਵਾਂਗੂੰ ਰਹਿੰਦੇ ਰੰਗ ਬਦਲਦੇ ਹਰ ਪਲ ਹੀ
ਝੂਠੇ,
ਧੋਖੇਬਾਜ਼ ਸਿਆਸਤਦਾਨਾਂ ਦੇ ਐਲਾਨਾਂ ਦੇ।
ਪੱਧਰ
ਖੇਤ ਨੂੰ ਕਰਨੇ ਦੇ ਲਈ ਖਿੱਚਣਾ ਪੈਂਦਾ ਮਿੱਟੀ ਨੂੰ
ਢਾਹੁਣਾ
ਪੈਂਦਾ ਟਿੱਬਿਆਂ ਨੂੰ ਢਿੱਡ ਭਰਨੇ ਲਈ ਖਤਾਨਾਂ ਦੇ।
ਅਪਣੀ
ਮੱਤ ਨੂੰ ਸਮਝ ਕੇ ਵੱਡਾ ਪੁਰਖਾਂ ਦਾ ਰਾਹ ਛੱਡ ਬੈਠੇ
ਬੌਨੇ
ਬੋਲ ਨੇ ਜਾਪਣ ਲੱਗੇ ਬੰਦਿਆਂ ਪਰਮ ਮਹਾਨਾਂ ਦੇ।
ਅੰਮ੍ਰਿਤ
ਦਾ ਖੋ ਲਿਆ ਖ਼ਜਾਨਾ, ਜੀਵਨ ਲੱਭਦੇ ਫਿਰਦੇ ਹਾਂ
ਢੇਰ
ਪਨਾਗਾ ਇਰਦ ਗਿਰਦ ਲਾ ਮੌਤ ਦਿਆਂ ਸਾਮਾਨਾਂ ਦੇ।
No comments:
Post a Comment