ਗੀਤ
ਸਿਵਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸੜ ਸੜ ਕੇ ਮੁੱਕ ਚੱਲੀ ਲੱਕੜ ਰੁੱਖਾਂ ਦੀ।
ਸੁਣਦਾ ਨਹੀਂ ਪੁਕਾਰ ਕੋਈ ਪਰ ਵੈਣ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਕੁੱਖਾਂ ਦੀ।
ਬਾਪੂ ਥੱਕ ਗਏ ਮੋਢਿਆਂ ਉੱਤੇ ਅਰਥੀ ਢੋ ਢੋ ਚਾਵਾਂ ਦੀ।
ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਮੁੱਕ ਜਾਊ ਜਵਾਨੀ ਹੁਣ ਪੰਜਾਂ ਦਰਿਆਵਾਂ ਦੀ।
ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੇ ਸੌਦਾਗਰ ਸੁਣਦੇ ਨਹੀਂ ਹੌਕਿਆਂ ਦੀਆਂ ਅਰਜਾਂ ਨੂੰ।
ਚੇਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਰਲ਼ ਕੇ ਕੁੱਤੀ ਭੁੱਲ ਗਈ ਅਪਣੇ ਫ਼ਰਜਾਂ ਨੂੰ।
ਬੋਲ਼ੇ ਹਾਕਮ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸੁਣਦੀ ਹਾਹਾਕਾਰ ਹਵਾਵਾਂ ਦੀ।
ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਮੁੱਕ ਜਾਊ ਜਵਾਨੀ ਹੁਣ ਪੰਜਾਂ ਦਰਿਆਵਾਂ ਦੀ।
ਰਹਿਬਰ ਭੁੱਖੇ ਤਾਕਤ ਦੇ ਆਪੋ ਵਿੱਚ ਲੜਦੇ ਫਿਰਦੇ ਨੇ।
ਲੱਗੀ ਅੱਗ ਸਮੁੰਦਰ ਨੂੰ ਇਹ ਮੱਛੀਆਂ ਫੜਦੇ ਫਿਰਦੇ ਨੇ।
ਪੱਥਰ ਹਿਰਦੇ
ਵਿੰਨ੍ਹਦੀ ਨਹੀਂ ਕੁਰਲਾਹਟ ਰੋਂਦੀਆਂ ਮਾਂਵਾਂ ਦੀ।
ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਮੁੱਕ ਜਾਊ ਜਵਾਨੀ ਹੁਣ ਪੰਜਾਂ ਦਰਿਆਵਾਂ ਦੀ।
ਰੋਜ਼ ਮਰਸੀਏ ਪੜ੍ਹਨੇ ਪੈਂਦੇ ਗਾਉਣਾ ਭੁੱਲ ਗਏ ਵਾਰਾਂ ਨੂੰ।
ਨਹੀਂ ਹੌਸਲਾ ਪੈਂਦਾ ਉੱਠ ਕੇ ਲਾਈਏ ਹੱਥ ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਨੂੰ।
ਸੂਈਆਂ ਨੇ ਲਈ ਚੂਸ ਪਨਾਗਾ ਰੱਤ ਫੌਲਾਦੀ ਬਾਂਹਵਾਂ ਦੀ।
ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਮੁੱਕ ਜਾਊ ਜਵਾਨੀ ਹੁਣ ਪੰਜਾਂ ਦਰਿਆਵਾਂ ਦੀ।
No comments:
Post a Comment