ਦੁਨੀਆਂ ਭਾਵੇਂ ਮਰ ਜਾਏ ਸਾਰੀ ਮੈਂ ਬਚ ਜਾਂ ਜੋ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ।

ਏਹੋ ਜਿਹੇ ਇਨਸਾਨ ਵੀ ਸੱਜਣਾ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਨੇ।

 

ਮੇਰੇ ਮਰਿਆਂ ਜੇ ਜੱਗ ਬਚਦੈ ਹਾਜ਼ਰ ਹੈ ਜਿੰਦ ਹਰ ਵੇਲ਼ੇ

ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਮਾਲਕ ਅੱਗੇ ਵਿਰਲੇ ਈ ਤਰਲਾ ਲੈਂਦੇ ਨੇ।

 

ਬੰਦੇ ਕਹਿਣ ਦੀ ਥਾਂ ਦਿਲ ਕਰਦੈ ਆਖ ਦੇਵਤੇ ਮੈਂ ਸਤਿਕਾਰਾਂ

ਬਲ਼ਦੀ ਅੱਗ ਵਿੱਚ ਦੂਜੇ ਦੀ ਥਾਂ ਜੋ ਹੱਸ ਕੇ ਜਾ ਬਹਿੰਦੇ ਨੇ।

 

ਕੁੱਲੀਆਂ ਵੱਲ ਨੂੰ ਕੋਈ ਨਾ ਵੇਖੇ, ਸਭ ਤੱਕਦੇ ਨੇ ਮਹਿਲਾਂ ਵੱਲ ਨੂੰ

ਰੇਤੇ ਦਿਆਂ ਘਰਾਂ ਦੇ ਵਾਂਗੂੰ ਜਦੋਂ ਮੁਨਾਰੇ ਢਹਿੰਦੇ ਨੇ।

 

ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਅਪਣੀ ਮੌਤ ਨੂੰ ਬਣ ਕੇ ਰੱਬ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਹਾਕਮ

ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਲਈ ਜਦ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ਼ ਖਹਿੰਦੇ ਨੇ।

 

ਜਿੱਤਦੇ ਅੰਤ ਨੇ ਓਹੀ ਜਿਹੜੇ ਭਲਾ ਸਭਸ ਦਾ ਮੰਗਦੇ ਹੋਏ

ਜੱਗ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਆਈ ਮੁਸੀਬਤ ਅਪਣੇ ਸਿਰ ਤੇ ਸਹਿੰਦੇ ਨੇ।

 

ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀ ਦਰਗਾਹ ਪਨਾਗਾ ਝੂਠੀ ਚੱਲਦੀ ਨਹੀਂ ਗਵਾਹੀ

ਅਪਣੇ ਕੀਤੇ ਜੁਰਮ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਆਪ ਭੁਗਤਣੇ ਪੈਂਦੇ ਨੇ।