ਲੈ ਕੇ
ਬਹਿ ਜੂ ਗੀ ਆਹ ਤੈਨੂੰ ਖੇਤਾਂ ਦੇ ਭਗਵਾਨਾਂ ਦੀ।
ਛੱਡ ਦੇ
ਜਿੱਦ ਹਾਕਮਾ ਆ ਕੇ ਲੈ ਲੈ ਸਾਰ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀ।
ਓਇ ਛੱਡ
ਦੇ ਆਕੜ ਅਪਣੀ ਆ ਕੇ ਲੈ ਲੈ ਸਾਰ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀ।
ਛੱਡ ਕੇ
ਘਰ ਪਰਿਵਾਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਡੇਰੇ ਲਾਏ ਨੇ।
ਹੈ ਨਹੀਂ
ਸ਼ੌਕ ਰੁਲ਼ਨ ਦਾ ਕੋਈ ਅਣਸਰਦੇ ਨੂੰ ਆਏ ਨੇ।
ਰੁਲ਼ਦੀ
ਸੜਕਾਂ ਉੱਤੇ ਇੱਜ਼ਤ ਬੁੱਢਿਆਂ ਅਤੇ ਜਵਾਨਾਂ ਦੀ।
ਛੱਡ ਦੇ
ਜਿੱਦ ਹਾਕਮਾ ਆ ਕੇ ਲੈ ਲੈ ਸਾਰ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀ।
ਸਭ ਦਾ
ਭਲਾ ਲੋਚਦੇ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਬੁਰਾ ਨਾ ਕਰਦੇ ਨੇ।
ਧੁੱਪਾਂ
ਜਰ ਕੇ ਠੰਢ ਵਿੱਚ ਠਰ ਕੇ ਢਿੱਡ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਭਰਦੇ ਨੇ।
ਤਾਕਤ
ਇਨ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਅਜ਼ਮਾ ਨਾ ਅਪਣੇ ਤੀਰ ਕਮਾਨਾਂ ਦੀ।
ਛੱਡ ਦੇ
ਜਿੱਦ ਹਾਕਮਾ ਆ ਕੇ ਲੈ ਲੈ ਸਾਰ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀ।
ਮੰਗਦੇ
ਹੋਰ ਨਹੀਂ ਕੁੱਝ ਇੱਜ਼ਤ ਨਾਲ਼ ਜਿਉਣਾ ਮੰਗਦੇ ਨੇ।
ਭੈਂਗੀਆਂ
ਨਜ਼ਰਾਂ ਨੂੰ ਪਰ ਦਿਸਦੇ ਇਹ ਅੱਤਵਾਦੀ ਰੰਗ ਦੇ ਨੇ।
ਚਿੱਟੇ
ਦਿਨ ਨੂੰ ਦੱਸਦੀ ਰਾਤ ਹੈ ਟੋਲੀ ਇਹ ਸ਼ੈਤਾਨਾਂ ਦੀ।
ਛੱਡ ਦੇ
ਜਿੱਦ ਹਾਕਮਾ ਆ ਕੇ ਲੈ ਲੈ ਸਾਰ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀ।
ਬਣ ਹਮਦਰਦ
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਰਨ ਆਇਆ ਡਾਕਾ ਹੱਕਾਂ ਤੇ।
ਅਪਣੇ
ਹੱਕਾਂ ਲਈ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਇੱਕ ਇੱਕ ਭਾਰੂ ਲੱਖਾਂ ਤੇ।
ਹੱਕਾਂ
ਖਾਤਰ ਬਾਜ਼ੀ ਲਾ ਦਿੰਦੇ ਇਹ ਅਪਣੀਆਂ ਜਾਨਾਂ ਦੀ।
ਛੱਡ ਦੇ
ਜਿੱਦ ਹਾਕਮਾ ਆ ਕੇ ਲੈ ਲੈ ਸਾਰ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀ।
ਖੋਹ ਕੇ
ਮਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦੇਣੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਤੂੰ ਸਰਮਾਏ ਨੂੰ।
ਮਾਂ ਤੋਂ
ਵੱਧ ਜਾਨ ਨਾ ਪਿਆਰੀ ਹੁੰਦੀ ਉਸ ਦੇ ਜਾਏ ਨੂੰ।
ਕਹੇ ਪਨਾਗ
ਸਮਝ ਲੈ ਫ਼ਿਤਰਤ ਸੂਰਮਿਆਂ ਇਨਸਾਨਾਂ ਦੀ।
ਛੱਡ ਦੇ
ਜਿੱਦ ਹਾਕਮਾ ਆ ਕੇ ਲੈ ਲੈ ਸਾਰ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀ।
No comments:
Post a Comment