ਆਉਣਾ ਨਹੀਂ ਚੈਨ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਮੇਰੀ ਅੱਖ ਗਿੱਲੀ ਨੂੰ।
ਲੱਤ ਹੇਠੋਂ ਨਹੀਂ ਲੰਘਾਉਂਦਾ ਜਦ ਤੱਕ ਮੈਂ ਦਿੱਲੀ ਨੂੰ।
ਕਾਤਲ ਪਿਉ ਦਾਦੇ ਦੇ ਤੋਂ ਬਦਲਾ ਮੈਂ ਲੈਣਾ ਹੈ।
ਕੰਡਾ ਬਣ ਖਿਆਲ ਰੜਕਦਾ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਇਹ ਰਹਿਣਾ ਹੈ।
ਅਕਬਰ ਦੀ ਧੌਣ ਚੋਂ ਜਦ ਤੱਕ ਕੱਢਦਾ ਨਹੀਂ ਕਿੱਲੀ ਨੂੰ।
ਆਉਣਾ ਨਹੀਂ ਚੈਨ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਮੇਰੀ ਅੱਖ ਗਿੱਲੀ ਨੂੰ।
ਲੱਤ ਹੇਠੋਂ ਨਹੀਂ ਲੰਘਾਉਂਦਾ ਜਦ ਤੱਕ ਮੈਂ ਦਿੱਲੀ ਨੂੰ।
ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਲੜਨ ਦੇ ਬਦਲੇ ਧੌਣਾ ਕਟਵਾਈਆਂ ਤੂੰ।
ਦਹਿਸ਼ਤ ਲਈ ਭਰ ਕੇ ਲਾਸ਼ਾਂ ਪੁੱਠੀਆਂ ਟੰਗਵਾਈਆਂ ਤੂੰ।
ਸ਼ੇਰਾਂ ਨਾਲ਼ ਪੰਗਾ ਲੈਣਾ ਮਹਿੰਗਾ ਪਊ ਬਿੱਲੀ ਨੂੰ।
ਆਉਣਾ ਨਹੀਂ ਚੈਨ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਮੇਰੀ ਅੱਖ ਗਿੱਲੀ ਨੂੰ।
ਲੱਤ ਹੇਠੋਂ ਨਹੀਂ ਲੰਘਾਉਂਦਾ ਜਦ ਤੱਕ ਮੈਂ ਦਿੱਲੀ ਨੂੰ।
ਚੋਰੀ ਨਾ ਕਰੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਈ, ਡਾਕਾ ਨਾ ਮਾਰਿਆ ਸੀ।
ਜ਼ਾਲਮ ਨੂੰ ਫੜ ਤਲਵਾਰਾਂ ਰਣ ਵਿੱਚ ਵੰਗਾਰਿਆ ਸੀ।
ਲਿਆਵਾਂਗਾ ਅਕਬਰ ਤੇਰੀ ਥਾਂ ਤੇ ਮੱਤ ਹਿੱਲੀ ਨੂੰ।
ਆਉਣਾ ਨਹੀਂ ਚੈਨ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਮੇਰੀ ਅੱਖ ਗਿੱਲੀ ਨੂੰ।
ਲੱਤ ਹੇਠੋਂ ਨਹੀਂ ਲੰਘਾਉਂਦਾ ਜਦ ਤੱਕ ਮੈਂ ਦਿੱਲੀ ਨੂੰ।
ਸ਼ੇਰਾਂ ਦੇ ਪੁੱਤ ਪਾਲ਼ਿਆਂ ਕੁੱਤੇ ਨਾ ਬਣਦੇ ਨੇ।
ਆਉਂਦੀ ਜਦ ਹੋਸ਼ ਮੈਦਾਨੇ ਛਾਤੀ ਕੱਢ ਤਣਦੇ ਨੇ।
ਭੁੱਲਦੇ ਨਾ ਕਦੇ ਪਨਾਗਾ ਅਪਣੀ ਰਗ ਛਿੱਲੀ ਨੂੰ।
ਆਉਣਾ ਨਹੀਂ ਚੈਨ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਮੇਰੀ ਅੱਖ ਗਿੱਲੀ ਨੂੰ।
ਲੱਤ ਹੇਠੋਂ ਨਹੀਂ ਲੰਘਾਉਂਦਾ ਜਦ ਤੱਕ ਮੈਂ ਦਿੱਲੀ ਨੂੰ।
No comments:
Post a Comment