ਹੱਥ ਭੋਰਾ ਕੁ ਅਕਲ
ਨੂੰ ਤੂੰ ਮਾਰ ਹਾਕਮਾ ।
ਓਇ ਲੈ ਲੈ ਅਪਣੇ
ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀ ਤੂੰ ਸਾਰ ਹਾਕਮਾ ।
ਭੁੱਲ ਡਾਢਿਆਂ ਦਾ
ਪਿਆਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਚੋਗਾ ਤੈਨੂੰ ਪਾਇਆ ।
ਹਿਤਾਂ ਅਪਣਿਆਂ ਲਈ
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਅੱਗੇ ਤੈਨੂੰ ਲਾਇਆ ।
ਉਹਨਾਂ ਵਾਸਤੇ ਨਾ
ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵਿਸਾਰ ਹਾਕਮਾ ।
ਓਇ ਲੈ ਲੈ ਅਪਣੇ
ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀ ਤੂੰ ਸਾਰ ਹਾਕਮਾ ।
ਛੱਡ ਖੋਤੇ ਵਾਲ਼ੀ
ਅੜੀ, ਜਿਹੜੀ ਬੈਠਾ ਹੈਂ ਤੂੰ ਫੜੀ ।
ਇਹਨਾਂ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਾਗ
ਭੰਨ ਦੇਣੀ ਗੁਜਰਾਤੀ ਤੜੀ ।
ਹੋ ਜਾ ਨੀਂਵਾਂ ਤੂੰ
ਤਿਆਗ ਦੇ ਹੰਕਾਰ ਹਾਕਮਾ ।
ਓਇ ਲੈ ਲੈ ਅਪਣੇ
ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀ ਤੂੰ ਸਾਰ ਹਾਕਮਾ ।
ਨਹੀਂ ਸ਼ੌਕ ਨਾਲ਼
ਅੰਨਦਾਤਾ ਚੱਲ ਦਿੱਲੀ ਆਏ ।
ਠੰਢ ਕਹਿਰਾਂ ਦੀ ਚ
ਆ ਕੇ ਡੇਰੇ ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਲਾਏ ।
ਇੱਕ ਰਾਤ ਓਥੇ ਵੇਖ ਤੂੰ
ਗੁਜ਼ਾਰ ਹਾਕਮਾ ।
ਓਇ ਲੈ ਲੈ ਅਪਣੇ
ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀ ਤੂੰ ਸਾਰ ਹਾਕਮਾ ।
ਆਖ ਜੱਟਾਂ ਨੂੰ
ਨਾਦਾਨ, ਨਾ ਤੂੰ ਕਰ ਅਪਮਾਨ ।
ਤੇਰੇ ਨਾਲ਼ੋਂ ਵੱਧ
ਸਿਆਣਾ ਅੱਜ ਹਿੰਦ ਦਾ ਕਿਸਾਨ ।
ਮਨ ਵਿੱਚ ਏਸ ਸੱਚ
ਨੂੰ ਵਿਚਾਰ ਹਾਕਮਾ ।
ਓਇ ਲੈ ਲੈ ਅਪਣੇ
ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀ ਤੂੰ ਸਾਰ ਹਾਕਮਾ ।
ਭੁੱਲ ਸੱਤਾ ਦਾ
ਪਿਆਰ, ਝਾਤੀ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਮਾਰ ।
ਕਰ ਸੱਚ ਨੂੰ ਕਬੂਲ,
ਦੇਹ ਮਖੌਟੇ ਨੂੰ ਉਤਾਰ ।
ਤੈਨੂੰ ਆਖਦਾ ਪਨਾਗ
ਵਾਰੋ ਵਾਰ ਹਾਕਮਾ ।
ਓਇ ਲੈ ਲੈ ਅਪਣੇ
ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀ ਤੂੰ ਸਾਰ ਹਾਕਮਾ ।
No comments:
Post a Comment