ਇੱਕ ਗਲਤੀ ਖਾ
ਜਾਂਦੀ ਕੀਤੀ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਕਮਾਈ।
ਮੁੜ ਵਕਤ ਨਾ ਆਉਂਦਾ
ਹੈ ਬੰਦਾ ਲੱਖ ਜਾਵੇ ਪਛਤਾਈ।
ਅਪਣਿਆਂ ਸਹਾਰੇ ਹੈ
ਜਿੱਤੀਦਾ ਜੱਗ ਆਖਦੇ ਦਾਨੇ।
ਓਦੋਂ ਪਰ ਹਰ ਜਾਂਦਾ
ਅਪਣੇ ਬਣਦੇ ਜਦੋਂ ਬਿਗਾਨੇ।
ਜੱਗ ਨੂੰ ਜਿੱਤ
ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਜਿਹੜਾ ਚਿੱਤ ਨਿਮਰਤਾ ਧਾਰੇ।
ਜਿੱਤਿਆ ਵੀ ਹਰ
ਜਾਂਦਾ ਜਿਹੜਾ ਨਾ ਗੁੱਸੇ ਨੂੰ ਮਾਰੇ।
ਹੈ ਆਖ ਫਰੀਦ ਗਿਆ
ਮਾਰੇ ਕੋਈ ਨਾ ਮਾਰੋ ਘੁੰਮ ਕੇ।
ਘਰ ਅਪਣੇ ਤੁਰ ਜਾਵੋ
ਨਿਉਂ ਕੇ ਪੈਰ ਓਸ ਦੇ ਚੁੰਮ ਕੇ।
ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਪਾਣੀ ਦੀ
ਰੱਬ ਨੇ ਐਸੀ ਘੜੀ ਤਾਸੀਰ।
ਮਨ ਹਲਕਾ ਹੋ ਜਾਂਦੈ
ਵਗਦਾ ਨੈਣਾਂ ਚੋਂ ਜਦ ਨੀਰ।
ਅਪਣਾ ਮਨ ਮੰਨ ਲੈਂਦਾ ਕੀਤੇ ਅਪਣੇ ਜਦੋਂ ਗੁਨਾਹ ਨੂੰ।
ਹੱਸ ਕਰੇ ਕਬੂਲ ਬੰਦਾ ਉਸ ਦੇ ਬਦਲੇ ਮਿਲੀ ਸਜ਼ਾ ਨੂੰ।
ਬਣ ਖਾਕ ਪਨਾਗਾ ਤੂੰ ਪੈਰਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖ ਲੈ ਬਹਿਣਾ।
ਜੋ ਜ਼ਖਮ ਦਵੇ ਦੁਨੀਆਂ ਸਿੱਖ ਲੈ ਹੱਸ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸਹਿਣਾ।
No comments:
Post a Comment