ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਸਿਆਣੇ ਜਦੋਂ ਮੌਤ ਆਉਂਦੀ ਕੁੱਤੇ ਦੀ ਉਹ

ਮੂਤਦਾ ਮਸੀਤ ਵਿੱਚ ਵੜ ਕੇ

ਓਇ ਗੱਲ ਸੁਣ ਲੈ ਹਾਕਮਾ,

ਸੁਣ ਲੈ ਮੋਦੀਆ ਖੜ੍ਹ ਕੇ, ਓਇ ਗੱਲ ਸੁਣ ਲੈ ਹਾਕਮਾ।

ਦੂਜਾ ਰੂਪ ਹੁੰਦਾ ਅੰਨਦਾਤਾ ਕਹਿੰਦੇ ਰੱਬ ਦਾ।

ਮਿੱਟੀ ਨਾਲ਼ ਮਿੱਟੀ ਹੋ ਜੋ ਢਿੱਡ ਭਰੇ ਸਭ ਦਾ।

ਮਾੜੇ ਦਿਨ ਆ ਗਏ, ਤੇਰੀ ਮੱਤ ਗਈ ਮਾਰੀ,

ਸੰਘੀ ਰੱਬ ਦੀ ਬਹਿ ਗਿਆ ਫੜ ਕੇ, ਓਇ ਗੱਲ ਸੁਣ ਲੈ ਹਾਕਮਾ,

ਸੁਣ ਲੈ ਮੋਦੀਆ ਖੜ੍ਹ ਕੇ, ਓਇ ਗੱਲ ਸੁਣ ਲੈ ਹਾਕਮਾ।

ਬਣ ਬੈਠਾ ਮੋਟੇ ਸਰਮਾਏ ਦਾ ਦਲਾਲ ਤੂੰ।

ਆਪੇ ਹੀ ਸਹੇੜ ਲਿਆ ਆਪਣਾ ਹੈ ਕਾਲ਼ ਤੂੰ।

ਬਚਦਾ ਨਾ ਦੇਖਿਆ ਗਿੱਦੜ ਕੋਈ ਅੱਜ ਤੱਕ

ਸ਼ੇਰ ਦੇ ਘੁਰੇ ਵਿੱਚ ਵੜ ਕੇ, ਓਇ ਗੱਲ ਸੁਣ ਲੈ ਹਾਕਮਾ,

ਸੁਣ ਲੈ ਮੋਦੀਆ ਖੜ੍ਹ ਕੇ, ਓਇ ਗੱਲ ਸੁਣ ਲੈ ਹਾਕਮਾ। ।

ਕੰਨ ਬੋਲ਼ੇ ਹੋ ਗਏ, ਸੁਣੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਨਾ।

ਸੋਚ ਲੈ ਤੂੰ ਸਿਰ ਉੱਤੇ ਰਹਿੰਦਾ ਸਦਾ ਤਾਜ ਨਾ।

ਦਿੰਦੇ ਨੇ ਪਲ਼ਟ ਲੋਕੀ ਤਖ਼ਤਾਂ ਨੂੰ ਲਾਵਾ ਜਦੋਂ

ਧੁਖਦਾ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਭੜਕੇ, ਓਇ ਗੱਲ ਸੁਣ ਲੈ ਹਾਕਮਾ,

ਸੁਣ ਲੈ ਮੋਦੀਆ ਖੜ੍ਹ ਕੇ, ਓਇ ਗੱਲ ਸੁਣ ਲੈ ਹਾਕਮਾ।

ਦੇਖ ਦੁੱਖ ਜੱਟਾਂ ਦੇ ਜ਼ਮੀਰ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਜਾਗਦੀ ।

ਆਕੜਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਗੱਲ ਮੰਨ ਲੈ ਪਨਾਗ ਦੀ।

ਠੰਢ ਵਿੱਚ ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਬੈਠੇ ਅੰਨਦਾਤਿਆਂ ਨੂੰ

ਨੀਂਵਾਂ ਹੋ ਉਠਾ ਲੈ ਬਾਂਹ ਫੜ ਕੇ, ਓਇ ਗੱਲ ਸੁਣ ਲੈ ਹਾਕਮਾ,

ਸੁਣ ਲੈ ਮੋਦੀਆ ਖੜ੍ਹ ਕੇ, ਓਇ ਗੱਲ ਸੁਣ ਲੈ ਹਾਕਮਾ।