ਫੜ ਲਿਆ ਵਿੱਚ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਐਨਾ ਜ਼ੋਰ ਕਰੋਨਾ ਨੇ।

ਦਿੱਤੀ ਬਦਲ ਜ਼ਮਾਨੇ ਦੀ ਹੈ ਤੋਰ ਕਰੋਨਾ ਨੇ।

ਜੱਫੀ ਪਾਉਣਾ ਛੱਡੋ ਕੋਈ ਹੱਥ ਮਿਲਾਉਂਦਾ ਨਹੀਂ,

ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਏਨਾ ਖੋਰ ਕਰੋਨਾ ਨੇ।

ਲੱਗ ਪਏ ਹਾਂ ਕਰਨ ਸਲਾਮ ਦੂਰ ਤੋਂ ਮਿੱਤਰਾਂ ਨੂੰ,

ਅਪਣੇ ਦਿੱਤੇ ਰੱਖ ਬਣਾ ਕੇ ਹੋਰ ਕਰੋਨਾ ਨੇ।

ਫੁੱਲਾਂ ਵਰਗੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਮਹਿਕ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਚੋਂ ਆਉਂਦੀ ਸੀ,

ਦਿੱਤੇ ਅੱਜ ਬਣਾ ਕੰਡਿਆਲੀ ਥੋਹਰ ਕਰੋਨਾ ਨੇ।

ਲੰਘ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਕੋਲ਼ੋਂ ਯਾਰ ਪਛਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਨਹੀਂ,

ਮੂੰਹ ਸਿਰ ਕੱਜੀਂ ਫਿਰਨ, ਬਣਾ ਤੇ ਚੋਰ ਕਰੋਨਾ ਨੇ।

ਡਿਗੇ ਪਏ ਨੂੰ ਹੱਥੋਂ ਫੜ ਕੇ ਕੋਈ ਉਠਾਉਂਦਾ ਨਹੀਂ,

ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਹਨ ਐਨੇ ਚਿੱਤ ਕਠੋਰ ਕਰੋਨਾ ਨੇ।

ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਆਖਦਿਆਂ ਬੰਦਾ ਸ਼ਰਮ ਜਹੀ ਆਵੇ,

ਦਿੱਤਾ ਅੱਜ ਬਣਾ ਉਸ ਨੂੰ ਕੁੱਝ ਹੋਰ ਕਰੋਨਾ ਨੇ।

ਖ਼ੌਫ਼ ਮੌਤ ਦਾ ਸੜਕਾਂ ਉੱਤੇ ਘੁੰਮਦਾ ਫਿਰਦਾ ਹੈ,

ਦੇ ਤੀ ਹੱਥ ਹਵਾਵਾਂ ਉਸ ਦੀ ਡੋਰ ਕਰੋਨਾ ਨੇ।

ਮੋਏ ਦਾ ਸਸਕਾਰ ਵੀ ਕਰਨ ਬਿਗਾਨੇ ਹੀ ਹੁਣ ਤਾਂ,

ਖੂਨ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕਰੋਨਾ ਨੇ।    

ਮਰਦਾ ਹੈ ਮਰ ਜਾਵੇ ਹੱਥ ਪਨਾਗਾ ਲਾਉਂਦੇ ਨਹੀਂ,

ਕਲ਼ਜੁਗ ਅੱਜ ਬਣਾ ਤਾ ਕਲ਼ਜੁਗ ਘੋਰ ਕਰੋਨਾ ਨੇ।