ਲੁੱਟ ਲਈ
ਮਹਿਫਲ ਸਾਡੀ ਦਿੱਤਾ ਕਹਿਰ ਗੁਜ਼ਾਰ ਕਰੋਨਾ ਨੇ।
ਸੋਨੇ ਖਰੇ
ਦੇ ਗਹਿਣੇ ਵਰਗਾ ਖੋਹ ਲਿਆ ਯਾਰ ਕਰੋਨਾ ਨੇ।
ਜੀਹਨੇ
ਪੈਰਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਬਹਿ ਕੇ ਗਿਆਨ ਦਾ ਪੱਲਾ ਫੜਿਆ ਸੀ।
ਲਾ ਲਾ ਰੀਝ
ਵਾਂਗ ਬੁਤਘਾੜੇ ਜਿਸ ਨੂੰ ਹੱਥੀਂ ਘੜਿਆ ਸੀ।
ਤੁਰ ਗਿਆ
ਰੋਂਦੇ ਛੱਡ ਚਲਾਈ ਜਦ ਤਲਵਾਰ ਕਰੋਨਾ ਨੇ।
ਸੋਨੇ ਖਰੇ
ਦੇ ਗਹਿਣੇ ਵਰਗਾ ਖੋਹ ਲਿਆ ਯਾਰ ਕਰੋਨਾ ਨੇ।
ਛੁਪਿਆ ਬਹੁਤ
ਪੰਖੇਰੂ ਫਿਰ ਵੀ ਦਿੱਤਾ ਨੋਚ ਕਰੋਨਾ ਨੇ।
ਆ ਕੇ ਭੁੱਖੇ
ਬਾਜ ਵਾਂਗਰਾਂ ਲਿਆ ਦਬੋਚ ਕਰੋਨਾ ਨੇ।
ਦਿੱਤਾ ਸੂਰਜ
ਦੀ ਖੋਹ ਜੋਤ ਹਨ੍ਹੇਰ ਪਸਾਰ ਕਰੋਨਾ ਨੇ।
ਸੋਨੇ ਖਰੇ
ਦੇ ਗਹਿਣੇ ਵਰਗਾ ਖੋਹ ਲਿਆ ਯਾਰ ਕਰੋਨਾ ਨੇ।
ਬਣ ਕੇ ਸੰਗੀ, ਲੈ ਹੱਥ ਦੀਵਾ, ਜੋ ਅੰਧਕਾਰ ਮਿਟਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ।
ਰਸਤਾ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਰਾਹੀਆਂ ਨੂੰ ਮੰਜ਼ਿਲ ਦਾ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ।
ਨਿੱਘਾ ਉਹ
ਚਾਨਣ ਦਾ ਸੋਮਾ ਦਿੱਤਾ ਠਾਰ ਕਰੋਨਾ ਨੇ।
ਸੋਨੇ ਖਰੇ
ਦੇ ਗਹਿਣੇ ਵਰਗਾ ਖੋਹ ਲਿਆ ਯਾਰ ਕਰੋਨਾ ਨੇ।
ਯਾਰੀ ਯਾਰਾਂ
ਨਾਲ਼ ਧਰਮ ਦੇ ਵਾਂਗੂੰ ਰਿਹਾ ਨਿਭਾਉਂਦਾ ਜੋ।
ਵੰਡਦਾ
ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਰਿਹਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਤੇ ਦੁੱਖ ਰਿਹਾ ਵੰਡਾਉਂਦਾ ਜੋ।
ਦਿੱਤੀਆਂ
ਦਰੜ ਸਾਰੀਆਂ ਸਾਂਝਾਂ ਕਰ ਕੇ ਵਾਰ ਕਰੋਨਾ ਨੇ।
ਸੋਨੇ ਖਰੇ
ਦੇ ਗਹਿਣੇ ਵਰਗਾ ਖੋਹ ਲਿਆ ਯਾਰ ਕਰੋਨਾ ਨੇ।
ਸੂਰਤ ਸਦਾ
ਪਨਾਗਾ ਅੱਖਾਂ ਮੂਹਰੇ ਦਿਸਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ।
ਗੁੱਝੀ ਚੀਸ
ਜਹੀ ਇੱਕ ਦਿਲ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਰਿਸਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ।
ਰਹਿਮ ਨਾ
ਕੀਤਾ ਲੁੱਟ ਲਿਆ ਅੱਖਰਾਂ ਦਾ ਸੰਸਾਰ ਕਰੋਨਾ ਨੇ।
ਸੋਨੇ ਖਰੇ
ਦੇ ਗਹਿਣੇ ਵਰਗਾ ਖੋਹ ਲਿਆ ਯਾਰ ਕਰੋਨਾ ਨੇ।
No comments:
Post a Comment