ਚਿਹਰੇ ਉੱਤੇ ਜੋ
ਦੁੱਖ ਲਿਖਿਆ ਜੱਗ ਤੋਂ ਕਿਵੇਂ ਛੁਪਾਵਾਂ ਮੈਂ।
ਚਿਹਰੋ ਤੋਂ ਜੋ
ਪੜ੍ਹ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਕਿੰਝ ਦਿਲ ਚੀਰ ਦਿਖਾਵਾਂ ਮੈਂ।
ਇੱਕ ਵੈਦ ਤੋਂ
ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਕੋਲ਼ ਦਾਰੂ ਨਾ ਇਸ ਦੁੱਖ ਦਾ ਕੋਈ
ਓਹੀ ਫਿਰੇ ਕਸਾਈ
ਬਣਿਆਂ ਕਿਹੜਾ ਵੈਦ ਬੁਲਾਵਾਂ ਮੈਂ।
ਸੁਰਗ ਬਣਾਉਣਾ ਸੀ
ਜਿਸ ਘਰ ਨੂੰ ਛੱਤ ਹੈ ਉਹਦੀ ਗਿਰਦੀ ਜਾਂਦੀ
ਝੱਖੜ ਨ੍ਹੇਰੀ ਨਾਲ਼
ਏਸ ਨੂੰ ਢਹਿਣੋ ਕਿਵੇਂ ਬਚਾਵਾਂ ਮੈਂ।
ਦਿਲ ਦੇ ਤਖ਼ਤ ਬਿਠਾ
ਕੇ ਵੀ ਮੈਂ ਜੀਹਦੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਜਿੱਤ ਨਾ ਸਕਿਆ
ਦੱਸੋ ਕਿਹੜੇ ਤਖ਼ਤ
ਦੇ ਉੱਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਹੋਰ ਬਿਠਾਵਾਂ ਮੈਂ।
ਇੱਕ ਜਾਨ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ
ਨਾ ਕੁੱਝ ਵੀ ਜਿਸ ਤੋਂ ਕਦੇ ਲੁਕੋ ਕੇ ਰੱਖਿਆ
ਸਮਝ ਨਾ ਆਵੇ ਕੀ
ਨਜ਼ਰਾਨਾ ਉਸ ਦੀ ਝੋਲ਼ੀ ਪਾਵਾਂ ਮੈਂ।
ਦਿਲ ਦੇ ਵਿੱਚ
ਹੰਝੂਆਂ ਦਾ ਵਾਸਾ ਹੂਕਾਂ ਹਰ ਇੱਕ ਸੁਰ ਚੋਂ ਨਿੱਕਲਣ
ਕਿਹੜੇ ਦਿਲ ਨਾਲ਼
ਲੋਕੇ ਦੱਸੋ ਗੀਤ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਗਾਵਾਂ ਮੈਂ।
ਫਿਰ ਵੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼
ਕਰਾਂ ਪਨਾਗਾ ਇਸ ਦਲਦਲ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿੱਕਲ਼
ਖੁਸ਼ਬੋਦਾਰ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਬੂਟੇ ਗੁਲਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਉਗਾਵਾਂ ਮੈਂ।
No comments:
Post a Comment