ਇੱਕ ਫੁੱਲ ਦੇ ਟੁੱਟ ਜਾਣ ਨਾਲ਼ ਹਰ ਤਰਫ਼
ਉਦਾਸੀ ਛਾ ਗਈ ਹੈ।
ਇਉਂ ਲਗਦਾ ਹੈ ਰਸਤਾ ਭੁੱਲ ਗੁਲਸ਼ਨ ਵਿੱਚ
ਪਤਝੜ ਆ ਗਈ ਹੈ।
ਜਿਸ ਮਾਲਕ ਨੇ ਫੁੱਲ ਖਿੜਾਇਆ ਓਸੇ ਉਸ ਨੂੰ
ਤੋੜ ਲਿਆ ਹੈ
ਕਿਸ ਨੂੰ ਕੋਈ
ਦਵੇ ਉਲ਼ਾਂਭਾ, ਮੱਤ ਸਭ ਦੀ ਚਕਰਾ ਗਈ ਹੈ।
ਤੁਰ ਗਿਆ ਸਭ
ਤੋਂ ਬਾਂਹ ਛੁਡਾ ਕੇ, ਬਹੁਤ ਰੋਕਿਆ ਪਰ ਨਾ ਰੁਕਿਆ
ਮਹਿਕ ਛੱਡ ਗਿਆ
ਪਿਛੇ ਜਿਹੜੀ ਅੱਖਾਂ ਸਭ ਛਲਕਾ ਗਈ ਹੈ।
ਸਦਾ ਰਿਹਾ ਨਾ
ਕੋਈ ਏਥੇ, ਜੋ ਆਇਆ ਹੈ ਸਭ ਨੇ ਜਾਣਾ
ਉਸ ਦੇ ਜਾਣ ਦੀ
ਪੀੜਾ ਐਪਰ ਬੁਰਜ ਸਬਰ ਦੇ ਢਾਹ ਗਈ ਹੈ।
ਬਦਲ ਗਿਆ ਹੈ
ਲਗਦਾ ਸਭ ਕੁੱਝ, ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਲ਼ਾ ਰੰਗ ਨਾ ਲੱਭੇ
“ਹਰਸ਼” ਤੁਰ
ਗਿਆ, ਸੋਗ ਰਹਿ ਗਿਆ, ਰਾਤ ਰਵੀ ਨੂੰ ਖਾ ਗਈ ਹੈ।
ਤੁਰ ਗਿਆਂ ਨਾਲ਼
ਨਾ ਤੁਰਿਆ ਜਾਂਦਾ, ਭਾਣਾ ਮਿੱਠਾ ਮੰਨਣਾ ਪੈਂਦਾ
ਓਹੀ ਮਰਦ
ਕਹਾਉਣ ਪਨਾਗਾ ਸਮਝ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆ ਗਈ ਹੈ।
No comments:
Post a Comment